Als je het immense mysterie kende van de hemel waar ik nu woon, als je eens wist wat ik hier allemaal zie en hoor aan de eindeloze horizon en in het doordringende licht, dan zou je niet huilen als je van me houdt.
Ik ben opgenomen in een verrukkelijke, eindeloze schoonheid.
Het verleden lijkt me nu zo klein en bekrompen.
Voor jou voel ik nog steeds een eindeloze liefde en tederheid.
We hielden van elkaar, maar toen was alles zo vergankelijk.
Ik wacht hier op je tot je ook komt. Daar moet ik nu aan denken.
Aan dit prachtige huis waar de dood niet bestaat en waar we samen nog intenser zullen genieten van een onuitputtelijke vreugde en liefde.
Huil dus niet meer als je echt van me houdt.